Barbara de Loor: Eenzaam in Inzell 

In 2005 wordt schaatsster Barbara de Loor volkomen onverwacht wereldkampioen op de 1.000 meter. Dat gebeurt in Inzell, waar ze in die tijd ook woont als lid van het team van Anni Friesinger. Tijdens haar langdurige verblijf in dit Zuid-Duitse wintersportoord voelt ze zich erg eenzaam, zo zegt ze tegen Andere Tijden Sport.

Barbara de Loor heeft een langdurig abonnement op de vierde plaats gehad, keer op keer net naast het erepodium. Ze wordt vierde op de 5000 meter bij de Olympische Spelen in Nagano, vierde bij het EK allround in 2001 en drie jaar achter elkaar vierde op de 1500 meter bij het WK afstanden. “Ik was wel klaar met die vierde plekken,” vertelt ze nu tegen Andere Tijden Sport.

In haar loopbaan heeft ze veel lichamelijke problemen gekend. In 1999 ondergaat De Loor een hartoperatie om hartritmestoornissen te verhelpen. “Dat heeft zeker invloed gehad op mijn presteren,” erkent ze. “Het is toch echt een beperking.” Tijdens het EK in 2003 wordt ze verguisd omdat ze opgeeft na een rugblessure en Nederland zo een startplek verliest. Alsof ze met opzet een concurrerende Nederlandse heeft tegengewerkt.

Naar Inzell
In datzelfde jaar, na het WK afstanden van 2003, krijgt De Loor van Anni Friesinger een uitnodiging om naar Inzell te komen om onderdeel te worden van haar team. “Ik miste een sparringpartner met wie ik niet alleen maar train,” blikt Friesinger terug, “maar met wie ik ook kan praten. Wel iemand op hetzelfde niveau en daar kwam Barbara.”

De Loor is zeer vereerd, vooral omdat ze een groot bewonderaar is van de Duitse schaatser. Voor Andere Tijden Sport leest De Loor de betreffende passage voor uit haar dagboek. ‘Wat gaaf is dit! Ik ga! Wat the fuck, krijg de klere, ik doe nu wat ik wil. Doei!’

Zo verhuist ze naar Inzell, ver weg van familie en vrienden. Het wordt alleen veel moeilijker dan ze verwacht, omdat er daar, buiten het schaatsen om, weinig afleiding is. De Loor vecht tegen de eenzaamheid en tegen het individualistische topsportleven. Uit verveling helpt ze zelfs mee in de keuken en in de bediening van het restaurant van de ijsbaan. ‘Ik vind het heerlijk om mee te helpen in het restaurant,’ schrijft ze in haar dagboek. ‘Mouwen opstropen, even wat anders. En goed voor mijn Duits. Anders zit ik maar alleen op mijn kamertje niets te doen.’

Wereldkampioen
In 2005 is het WK afstanden op het buitenijs in – nota bene – Inzell. Op de 1500 meter voelt De Loor zich in vorm en eindigt als … vierde. Één dag later, bij de 1000 meter gaat alles goed, dwars door de sneeuwbuien heen. De Loor verslaat Friesinger en Marianne Timmer en is wereldkampioen – op haar dertigste.

Meteen na de wereldtitel vertrekt De Loor uit Inzell, zonder daar met Friesinger over te praten. Dat maakt de ontmoeting na 13 jaar in Andere Tijden Sport zo bijzonder, en emotioneel. 

Hoe werd Nederland een schaatsgrootmacht? Bekijk de unieke beelden en lees meer op NPOFocus.nl.